ดุอาอฺเมื่อได้ยินเสียงฟ้าร้องหรือเห็นฟ้าแลบ ให้กล่าวตัสบีหฺ เช่น
سُبْحَانَ الَّذِيْ يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ
وَ الْمَلاَئِكَةُ مِنْ خِيْفَتِـهِ
ซุบฮานัลละซี ยุซับบิหุรเราะอดฺ บิฮัมดิฮี วัลมะลาอิกะตุ มินคีฟะติฮี
“มหาบริสุทธิ์แด่พระองค์ผู้ซึ่งท้องฟ้าได้ร้องสดุดีด้วยการสรรเสริญแด่พระองค์ และมลาอิกะฮฺก็สดุดีด้วยความยำเกรงต่อพระองค์”