นักนิติศาสตร์บางท่านพิจารณาว่ายาไม่ได้เป็นสิ่งจำเป็นดังเช่นอาหาร พวกเขาอ้างหะดีษนี้เพื่อสนับสนุนทัศนะของพวกเขา ท่านร่อซูลลุลลอฮฺ (ขอความสันติและความจำเริญจงมีแด่ท่าน) กล่าวว่า “อัลลอฮฺมิทรงให้สิ่งอันเป็นที่ต้องห้ามสำหรับพวกท่านนำมาใช้เป็นยารักษาพวกท่าน”
ในขณะเดียวกัน นักนิติศาสตร์ท่านอื่น ๆ กลับยืนยันว่ายาเป็นสิ่งสำคัญและจำเป็นดังเช่นอาหาร ทั้งสองทัศนะต่างปกป้องและคุ้มครองชีวิตของมนุษย์ พวกเขากล่าวว่า ท่านรอซูลลุลลอฮฺ (ขอความสันติและความจำเริญจงมีแด่ท่าน) เคยอนุญาตให้ทั้ง อับดุลเราะหฺมาน อิบนิเอาฟ และ อัซซุเบร อิบนุเอาวาม สวมใส่ผ้าไหมด้วยความจำเป็น แม้ว่าผู้ชายจะไม่ได้รับอนุญาตให้สวมมัน เพราะท่านทั้งสองต่างได้รับความทุกข์ทรมานจากอาการคัน
ดูเหมือนว่าทัศนะดังกล่าวสอดคล้องกลมกลืนกับเจตนารมณ์อิสลาม แต่กระนั้นก็ตาม มีเงื่อนไขบางประการที่จะต้องปฏิบัติตามเพื่อที่จะใช้ยาที่มีส่วนผสมหะรอม เงื่อนไขดังกล่าวอาจจะจำแนกได้ ดังนี้
1. ยาที่มีส่วนผสมที่หะรอม (แอลกอฮอล์ตามที่ระบุไว้ในคำถาม) จะต้องเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับชีวิตของผู้ที่ใช้มัน
2. แพทย์มุสลิมที่มีความรู้และน่าเชื่อถือเป็นผู้แนะนำยาที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์ชนิดดังกล่าว
3. ผู้ป่วยไม่ได้รับอนุญาตให้เจาะจงใช้ยาชนิดนี้ในขณะที่มียาที่ได้รับอนุมัติตามหลักการชนิดอื่น ๆ ที่สามารถใช้ทดแทนกันได้
…………………………………………………….
โดย ชัยคฺ ยูสุฟ อัล เกาะเราะฎอวียฺ
ฝ่ายบริการวิชาการ ศวฮ. สำนักงานปัตตานี แปลและเรียบเรียง